Akihide Monna, ook bekend als Monchan, is drummer van de Japans-Britse alternatieve rockband Bo Ningen, componist en kunstenaar. Zijn artistieke werk richt zich voornamelijk op schilderen en kalligrafie met Indiase inkt.

Studio Aldo Brinkhoff is een experimentele ontwerpstudio die opereert op het snijvlak van beeldende kunst en design. Vanuit een fascinatie voor chaos en orde, geometrische abstractie en ongebruikelijke materiaaltechnieken maakt de studio interactieve installaties en sculpturen voor musea, openbare ruimtes en festivals.

De studio werkt altijd op basis van uitgebreide vormstudies en handgemaakte miniaturen. De focus wordt gelegd op het onderzoeken, transformeren en hergebruiken van bestaande materialen. Door onverwachtse combinaties van het materiaal in een nieuwe context en het ruimtelijk ontwerp, vervormt de studio de realiteit van de menselijke waarneming.

Charlie is een in Londen geboren beeldend kunstenaar die met licht, beweging, ruimte, video en codering werkt om zintuiglijke beelden en omgevingen te creëren binnen geluid, performance en installatiekunst. In zijn werk verbindt hij verschillende contexten tot complexe, onderling samenhangende ecosystemen, terwijl hij ook op maat gemaakte sculpturale lichtobjecten en elektronica ontwerpt die hier direct in samenkomen.

Coby Sey is een artiest, multi-instrumentalist en songwriter uit Lewisham, Londen. Hij heeft als producer en performer een geheel eigen stem ontwikkeld, waarin hij invloeden uit jazzfusion, hiphop, postpunk en dub op een vernieuwende manier samenbrengt.

Hoewel zijn werk van nature vaak samenwerkingsgericht lijkt - hij werkt regelmatig samen met gerenommeerde muzikanten als Tirzah, Mica Levi en Kwes, beeldend kunstenaar Hannah Perry en movement artist Maëva Berthelot - laat Coby’s solodebuutalbum Conduit op AD 93 duidelijk zijn eigen, onderscheidende visie zien.

Zijn open en collaboratieve benadering van muziek maken strekt zich uit tot zijn werk met het London Contemporary Orchestra, het Londense collectief CURL (dat hij samen met Mica Levi en Brother May oprichtte), het Toscaanse collectief TQS, en zijn vaste radioshow op NTS Radio, die een intrigerend venster biedt op zijn sfeervol gelaagde muzikale wereld.

Elena Colombi beweegt zich in de schemerzone tussen stijlen, waar ritmes voortdurend veranderen en sferen onvoorspelbaar worden. Een set kan ronddwalen in de nevel van kosmische psychedelia, doorsnijden met de scherpe syncopen van jungle, en uitbarsten in het felle licht van postpunk, spoken word of zelfs een vergeten ballade. De rode draad is breuk, die plotselinge overgangen en onverwachte wendingen die een ruimte in één klap een nieuwe focus geven. Alle emoties zijn welkom, zolang ze echt en intens zijn.

Als langdurig NTS-resident en nog langer clubganger heeft Colombi een eigen muzikale taal ontwikkeld, evenzeer gevormd door film, theorie en esthetiek als door de urgentie van de dansvloer. Hun mixes functioneren minder als lineaire sets en meer als dérives, vrije omzwervingen door verborgen geschiedenissen en halfverbeelde toekomsten, geleid door avant-gardistische intuïtie. In de club krijgt deze benadering een rauwe intensiteit: polyritmes botsen, industriële klanken breken open, en techno vervormt tot iets onherkenbaars. De stijl is rusteloos in plaats van naadloos, levendig, geladen, vol spanning. Dansers blijven in een toestand van alerte overgave die verslavend werkt.

Diezelfde energie stroomt door in Colombi’s producties en liveperformances, vaak in samenwerking met het collectief Tutto Questo Sentire, en in Osàre! Editions, het label dat ze in 2019 oprichtten en nog steeds verder uitbouwen. Trouw aan de naam, Italiaans voor “durf”, legt het label verrassende verbindingen tussen vergeten darkwave uit de jaren ’90 en vernieuwende, experimentele geluiden uit de hedendaagse underground. Er gaan geruchten over een nieuwe locatie in aanbouw, wat zal de volgende stap worden?

Eomac is het project van de Ierse componist en producer Ian McDonnell, die genre-overstijgende elektronische muziek uitbrengt via labels als Planet Mu, The Trilogy Tapes, Bedouin Records, Killekill, Phantom Limb, Emika Records en meer.

Het geluid van Eomac put uit obscure samples en rauw sound design, in een voortdurende verkenning van intense, lichamelijke en emotionele muziek — voor zowel lichaam als ziel. Met deze sound heeft hij wereldwijd opgetreden in talloze live- en dj-sets, op festivals als Unsound, Lunchmeat en MIRA, en in clubs als Berghain, Tresor en Circus Tokyo.

Als actief samenwerker heeft hij gewerkt met een lange lijst muzikanten, waaronder LAIR, Saint Abdullah, Arad, Paula Temple, Kyoka, MC Yallah, Demian Licht, Sean Carpio, Kamikaze Space Programme, Roger Doyle en vele anderen.

GAISTER is een nieuw samenwerkingsverband tussen sopraanzangeres Olivia Salvadori (Tutto Questo Sentire), drummer Akihide Monna (Bo Ningen) en songwriter/multi-instrumentalist Coby Sey.

Maëva Berthelot is choreograaf, performer, movement director en docent, wiens werkwijze zich ontvouwt op de grens tussen experimentele, performatieve en collaboratieve benaderingen.

Na haar afstuderen aan het Conservatoire National Supérieur de Paris in 2003, werkte ze samen met choreografen zoals Emanuel Gat, Ohad Naharin, Damien Jalet, Roberta Jean, Sharon Eyal en Léo Lerus. Ze was zes jaar senior lid van de Hofesh Shechter Company, waar ze creatief bijdroeg als origineel lid in tal van stukken en fungeerde als docent en repetitor.

Berthelot ziet het lichaam als een gevoelig vat — een drager van echo’s van individuele, familiale en collectieve herinnering. Haar choreografisch onderzoek, diep geïnformeerd door somatische en improvisatietechnieken, verkent thema’s van bewustzijn en liminaliteit — de wereld van drempels, overgangen en transformaties — en vindt zijn wortels in een bewegingspraktijk die de vele lagen van het lichaam onderzoekt, evenals de onzichtbare systemen waartoe het behoort en mee in interactie staat.

Ze plaatst haar aanpak binnen een vloeiend en dialogisch kader, werkt samen met een breed scala aan kunstenaars en muzikanten, en stimuleert hybride projecten die vormen uitdagen en de grenzen tussen artistieke disciplines doen vervagen. Haar cross-genre samenwerkingen omvatten onder anderen Coby Sey, Brìghde Chaimbeul, Latifa Echakhch, Maxwell Sterling, Kenichi Iwasa, Torkwase Dyson, Céleste Rogosin, Vimala Pons en Nhu Xuan Hua.

Mark Prendergast is een kunstenaar en filmmaker met een sterk experimentele benadering van het bewegende beeld. Zijn films combineren strategieën uit de structurele film met de flexibele mogelijkheden van hedendaagse digitale beeldtechnologieën. Hierin maken ze hun eigen constructie zichtbaar om te reflecteren op de manier waarop het bewegende beeld bemiddelt en functioneert in de moderne samenleving. Zijn werk is bovendien sterk associatief: hij legt verbanden en ontvouwt narratieven uit uiteenlopende, vastgelegde momenten. Naast samenwerkingen met internationale kunstenaars zoals Mark Lecky, werkt Prendergast ook met modeontwerper Duran Lantink.

Olivia Salvadori is een experimentele sopraan, performer en recording artist. In haar werk onderzoekt ze de stem als instrument voor zelfobservatie. In 2014 richtte ze samen met componist en producer Sandro Mussida en video- en geluidskunstenaar Rebecca Salvadori het kunstcollectief Tutto Questo Sentire op. TQS onderzoekt de ontmoeting tussen verschillende artistieke disciplines, van hedendaagse muziek tot de internationale beeldende en performatieve kunstscenes.

Gevestigd in Amsterdam, maar met één voet in het kosmische, verrast en verblijdt Orpheu The Wizard al jaren met zijn onconventionele sets.

Lang deed hij dit bijna geruisloos; zijn reputatie verspreidde zich mond-tot-mond onder verstelde luisteraars. Wat er gebeurt tijdens een set is moeilijk te vatten: de befaamde selector schuwt geen onverwachte wendingen, serveert verrassingen en doet het onvoorspelbare.

Orpheu haalt plezier uit het ontdekken en delen van zeldzame muzikale vondsten en nodigt het publiek uit mee op deze reis. Even veelzijdig als eclectisch, zweef je het ene moment door de ruimte en ben je het volgende diep verankerd in een beat.

Geboren als Orpheu de Jong, is hij medeoprichter van Red Light Radio en wordt hij geprezen om de breedte en diepte van zijn muzieksmaak en de passie waarmee hij draait. Nauw verbonden met het befaamde Dekmantel-team, voor wie hij als huisontwerper werkt, is Orpheu een grote speler achter de schermen van de Nederlandse scene, en laat hij nu ook internationaal zijn stempel achter.

Rebecca Salvadori is een in Londen gevestigde kunstenaar die werkt op het gebied van video-art en documentaire. Ze heeft jarenlange ervaring in het filmen van omgevingen, waarbij ze zich richt op niet-hiërarchische en niet-chronologische manieren van het combineren en ordenen van beeld en geluid. Haar films functioneren als constellaties van sterk persoonlijke en bewust ongrijpbare, heterogene elementen: gelaagde portretten van momenten, mensen en omgevingen die vanuit verschillende perspectieven kunnen worden benaderd, terwijl ze bewegen tussen het persoonlijke en het transpersoonlijke.

De afgelopen vijftien jaar houdt ze zich intensief bezig met experimentele muziek, met een grote belangstelling voor manieren om bewegend  beeld te verbinden met audio, liveperformances en alternatieve vormen van storytelling.

Saint Abdullah is opgericht door de broers Mohammad en Mehdi Mehrabani-Yeganeh, die grotendeels in het Westen zijn opgegroeid, ver van hun familie in Iran. Het project fungeert als een soort introductie tot een andere klankwereld, waarbij een geladen en gespannen, maar toch zelfverzekerde mix van minimalistische dub en Iraanse samples wordt gecreëerd. De broers voelen zich vooral aangetrokken tot de geluiden die geassocieerd worden met het sjiitische islam, dat in Iran de meerderheid vormt maar in de rest van de moslimwereld vaak een minderheid is.

Balancerend op de grens tussen rigoureuze experimenten, innovatie en traditie, stimuleert het werk van Sandro Mussida een actieve luisterhouding en onderzoekt hij de relatie tussen geluid, ruimte en context. Hij beweegt zich tussen akoestische/klassieke, elektrische en elektronische muziekvelden en componeert voor orkest, ensembles, solisten en elektronica.

Zijn composities dagen de standaardisatie van het westerse oor uit (bijvoorbeeld Musica Per Tre Sistemi Di Accordatura: EEEOOOSSS, Soave, 2019; Rueben, Die Schachtel, 2021), onderzoeken ruimte als een actieve deelnemer in de muzikale ervaring (Still~, Room40, 2024), of verkennen traditionele muzikale vormen (Dare Voce, Sony Classical, 2017; What Remains, uit Spazio Per Azioni Luminescenti, Osàre Editions, 2023).

Sanne Huijsmans is een in Amsterdam gevestigde cultureel manager, producer en strateeg met meer dan 15 jaar ervaring op het snijvlak van muziek, kunst en technologie. Sinds 2019 werkt ze als onafhankelijk cultureel ondernemer, gespecialiseerd in financieringsstrategieën en artistieke ontwikkeling voor experimentele en multidisciplinaire projecten. Ze weet met succes subsidies binnen te halen bij grote Nederlandse cultuurfondsen, waaronder het Stimuleringsfonds, het Mondriaan Fonds en het Fonds Podiumkunsten.

Spill Gold is het in Amsterdam gevestigde duo van Rosa Ronsdorf en Nina de Jong. Eerdere releases zijn onder andere een EP op Beacon Sound Records (VS, 2017) en de albums Highway Hypnosis op Knekelhuis Records (NL, 2020) en ZaZa op Teenage Menopause Records (FR, 2024). De band heeft getourd door Canada, de VS, Europa en het VK, en opgetreden op festivals zoals Grauzone, Roadburn, Blue Dot Festival, Le Guess Who en Eurosonic, met radiouitzendingen op BBC 6.

Studio Noralie is de artistieke praktijk van Noortje van den Eijnde, die zintuiglijke installaties en rituelen creëert die uitnodigen tot introspectie en overgave. Met een achtergrond in videodesign voor grote livevoorstellingen richt Studio Noralie zich nu op meeslepende ervaringen, geïnspireerd door baden en het loslaten.

Tingyi Jiang is een in Den Haag gevestigde kunstenaar en performer. Ze gebruikt performance als instrument om via haar praktijk, die ze situation-specific performance noemt, de wereld te bevragen. Door de ‘situatie’ als podium te claimen, ‘regels’ als partituren te benutten en ‘actie’ als materiaal te gebruiken, transformeert ze impliciete sociale normen tot performatieve handelingen — waarbij werkelijkheid en fictie worden vermengd om thema’s als identiteit, geheugen, taal en autoriteit te onderzoeken.

Centraal in haar werk staat het concept van ‘fitting’ — zowel als creatieve methode als kritische bril. Dit onderzoek leidde tot haar lopende serie Make It Fit (gestart in 2021), waarin wordt onderzocht hoe zowel individuen als machtsstructuren zich verhouden tot systemen via de conditie van ‘fit’. De serie omvat diverse vormen, waaronder theater, interventies, publicaties, participatieve evenementen, performatieve teksten en geluidswerken.

Tutto Questo Sentire (TQS) is een collectief van ervaringen dat zich op een organische manier uitdrukt via residenties, evenementen, films en publicaties. Sinds de oprichting in 2014 richt het collectief zich op het onderzoeken van ontmoetingen tussen verschillende artistieke disciplines binnen de hedendaagse muziek-, beeldende en performatieve kunsten, met bijzondere aandacht voor de aard van geluid en de relatie ervan tot video, tijdsbeleving, omgevingsbewustzijn en live-performancepraktijken.